Detailed Notes on خطرات بیماری زونا

Wiki Article

افراد نمی‌توانند به زونا مبتلا شوند مگر اینکه قبلاً آبله مرغان گرفته باشند. هیچ درمانی برای زونا وجود ندارد، اما درمان‌هایی برای مدیریت علائم مربوط به آن وجود دارند.

علاوه بر این، پارانویا یکی از قوی ترین عوامل پیش‌بینی کننده رفتار پرخاشگرانه در محیط بیمارستان است که معمولاً با تعقیب غیر قانونی افراد و دعوای قضایی افراطی همراه است.

افراد مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی خاص مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، بیماری کرون و کولیت اولسراتیو).

زونا معمولا بر یک گانگلیون عصبی حسی در نزدیکی نخاع، به نام گانگلیون ریشه پشتی، تاثیر می‌گذارند. به همین دلیل است که علائم در مناطق ویژه‌ای از بدن رخ می‌دهند و نه در کل بدن. علت درد مربوط به خود جوش نیست، بلکه ناشی از درگیری عصبی است.

این داروها عبارتند از: آسیکلوویر، فامسیکلوویر و والاسیکلوویر.

اینکه چه چیزی باعث فعال شدن ویروس می‌شود به‌طور دقیق مشخص نیست. اما ممکن است این اتفاق به‌دلیل افزایش سن و درنتیجه، تضعیف سیستم ایمنی رخ دهد.

دیدگاه امیل کریپلین، روان‌پزشک آلمانی، دربارهٔ پارانویا

افراد مبتلا به این اختلال همیشه مراقب و به بیماری زونا چشمی اطرافیان مشکوک هستند و بر این باورند که دیگران دائماً درصدد تحقیر، آسیب رساندن یا تهدید آنها هستند. به نظر این افراد، رفتار و طرز فکرشان عادی است.

پوسته‌ها معمولاً بعد از گذشت چند هفته از بین می‌روند و بثورات زونا نیز بعد از تقریباً دو تا چهار هفته از بین خواهند رفت. اگرچه این مورد غیر معمول است، ولی در برخی از بثورات شدید، تغییر رنگ پوست یا زخم شدن پوست امکان پذیر است.

چنین توهماتی به عنوان جنون جنسی نیز شناخته می‌شوند. توهمات معمول پارانویید شامل این باور است که شخص خود را مبتلا به بیماریی تخیلی یا آلودگی انگلی می‌داند، یا اینکه باور دارد مأموریتی ویژه داشته یا اینکه برگزیده خداوند است، یا اینکه اعمال وی توسط نیرویی خارجی کنترل می‌شود.

حدود ۱ تا ۴ درصد از مردم به دلیل مشکلاتی که برایشان پیش می‌آید، باید وقت خود را در بیمارستان بگذرانند.

بیش از افراد عادی از حساسیت، زودرنجی، شکاکی، بدبینی و یک دندگی بهره‌مند است و چه بسا همین ویژگی‌ها و حالت‌های متفاوت است که موجب شکل‌گیری اندیشه‌های عمیق در او می‌شود.

بیمارانی که استروئیدها یا سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را مصرف می‌کنند.

بعضی از افراد پارانوید به شدت گوشه‌گیر هستند و بعضی دیگر نیاز دارند که دائماً در جمع باشند و از تنهایی نفرت دارند.